هایده در سال 1321 شمسی در یکی از روستاه ای کرمانشاه بدنیا آمد.وی
کارش را در رادیو با برنامه های رنگارنگ آغاز کرد و از همان اوایل نام
خود را در شناسنامه موسیقی ایران به ثبت رسانید.هایده به گفته بسیاری
دارای یکی از بهترین صداهای تاریخ ایران بود.
زنده یاد هایده در 7 شهریور 1357 مانند بسیاری از هنرمندان وطن را به
قصد لندن ترک کرد و پس از مدتی به امریکا رفت و کار هنری خویش را در
آنجا ادامه داد...
نام:سکینه دده بالا
نام هنری:هایده
تاریخ تولد:1321
محل تولد:کرمانشاه
تاریخ وفات:1368
محل وفات:آمریکا
محل دفن:آمریکا
هایده در سال 1321 شمسی در یکی از روستاه ای کرمانشاه بدنیا آمد.وی
کارش را در رادیو با برنامه های رنگارنگ آغاز کرد و از همان اوایل نام
خود را در شناسنامه موسیقی ایران به ثبت رسانید.هایده به گفته بسیاری
دارای یکی از بهترین صداهای تاریخ ایران بود.
زنده یاد هایده در 7 شهریور 1357 مانند بسیاری از هنرمندان وطن را به
قصد لندن ترک کرد و پس از مدتی به امریکا رفت و کار هنری خویش را در
آنجا ادامه داد...تا این که در 30 دی 1368 با این که هنوز بیش از 47
بهاراز عمرش نگذشته بود در آمریکا بر اثر سکته قلبی دیده از جهان فرو
بست و دوستداران خویش را در غم و اندوه فرو برد.
پیکر هایده در مراسمی با شکوه و با حضور هنرمندان زیادی در آمریکا به
خاک سپرده شد.
"تلخ ترین خاطه هایده"
تلخ ترین خاطره من اینه که آهنگی از جهانبخش پازوکی به من پیشنهاد شده
بود بخونم که ترجیح بند آن اینه"من خودم رفتنی ام"من به شدت به پازوکی
پافشاری می کردم که من این آهنگ را نمی خونم،نمی دونم چرا دلشوره عجیبی
داشتمچون می خواستم به مسافرت اروپا بیام و فکر حادثه ای مرا تعقیب می
کرد،فکر می کردم،بیماری ای ،تصادفی و یا چیزی باعث شود که من برنگردم
به ایران وهیچ وقت فکر نمی کردم چنین اتفاقی بیافتد و من تا امروز یعنی
روی صحنه و اونو اجرا کردم.7 شهریور ایران را به قصد لندن ترک کردم و
نمی تونم براتون توضیح بدم که حالت من در اون ساعت و لحظه چگونه بود.
در سالهای پس از انقلاب،میان 1360تا1368 و شاید به سبب ترانه های
غمیادانه(نوستالژیک)وطنی که می خواند،روز به روز بر شمار طرفدارانش در
خارج از ایران افزوده می شد،هر چند که در داخل ایران نامش حتی از فهرست
کتابهای مرجع زودوده شده بود.
هایده از سال1345 فراگیری موسیقی و آواز خوانی را نزد موسیقیدان معروف
علی تجویدی آغاز کرد.تجویدی در میان آهنگسازان ایرانی،معروف شده است
به"کاشف صداهای ناب"!البته صداها را کشف کرده،پرورش داده،معرفی
کرده،ولی چند صباحی نگذشته که آنها را از دست داده است.یا خوشان به راه
دیگر،غالباً راه کاباره،رفته اند و یا "رنود:آنها را از او غنیمت گرفته
اند.هایده به گمان از آخرین کشفیات تجویدی می باشد.شانسی که هایده
آورده،این بود که تجویدیآهنگ تازه ای را در"مخالف سه گاه"و در پیوند با
شعری برانگیزاننده از "رهی معیری"آماده اجرا داشته است.این ترانه با
زیر و بالا هایی که دارد،معرف دقیقی برای صدای گسترده و پرتوان هایده
شده ونیز متقابلاً ترنه"تجویدی-معیر"را تاثیر بیشتر بخشیده است.نام این
ترانه"آزاده"می باشد.
هایده،اگرچه در سالهای پیش از انقلاب همچنان روی صحنه ماند ولی بیشترین
زمان وتوان خود را در خدمت"بازار"قرار داد که بیشتر به سود و زیان می
اندیشید تا به ارزشهای آنها.
هایده،سرانجام،درسال1368در سانفرانسیسکو،به دلیل سکته قلبی در گذشت و
در گورستان"وست وود"لس آنجلس به خاک سپرده شد.
کارش را در رادیو با برنامه های رنگارنگ آغاز کرد و از همان اوایل نام
خود را در شناسنامه موسیقی ایران به ثبت رسانید.هایده به گفته بسیاری
دارای یکی از بهترین صداهای تاریخ ایران بود.
زنده یاد هایده در 7 شهریور 1357 مانند بسیاری از هنرمندان وطن را به
قصد لندن ترک کرد و پس از مدتی به امریکا رفت و کار هنری خویش را در
آنجا ادامه داد...
نام:سکینه دده بالا
نام هنری:هایده
تاریخ تولد:1321
محل تولد:کرمانشاه
تاریخ وفات:1368
محل وفات:آمریکا
محل دفن:آمریکا
هایده در سال 1321 شمسی در یکی از روستاه ای کرمانشاه بدنیا آمد.وی
کارش را در رادیو با برنامه های رنگارنگ آغاز کرد و از همان اوایل نام
خود را در شناسنامه موسیقی ایران به ثبت رسانید.هایده به گفته بسیاری
دارای یکی از بهترین صداهای تاریخ ایران بود.
زنده یاد هایده در 7 شهریور 1357 مانند بسیاری از هنرمندان وطن را به
قصد لندن ترک کرد و پس از مدتی به امریکا رفت و کار هنری خویش را در
آنجا ادامه داد...تا این که در 30 دی 1368 با این که هنوز بیش از 47
بهاراز عمرش نگذشته بود در آمریکا بر اثر سکته قلبی دیده از جهان فرو
بست و دوستداران خویش را در غم و اندوه فرو برد.
پیکر هایده در مراسمی با شکوه و با حضور هنرمندان زیادی در آمریکا به
خاک سپرده شد.
"تلخ ترین خاطه هایده"
تلخ ترین خاطره من اینه که آهنگی از جهانبخش پازوکی به من پیشنهاد شده
بود بخونم که ترجیح بند آن اینه"من خودم رفتنی ام"من به شدت به پازوکی
پافشاری می کردم که من این آهنگ را نمی خونم،نمی دونم چرا دلشوره عجیبی
داشتمچون می خواستم به مسافرت اروپا بیام و فکر حادثه ای مرا تعقیب می
کرد،فکر می کردم،بیماری ای ،تصادفی و یا چیزی باعث شود که من برنگردم
به ایران وهیچ وقت فکر نمی کردم چنین اتفاقی بیافتد و من تا امروز یعنی
روی صحنه و اونو اجرا کردم.7 شهریور ایران را به قصد لندن ترک کردم و
نمی تونم براتون توضیح بدم که حالت من در اون ساعت و لحظه چگونه بود.
در سالهای پس از انقلاب،میان 1360تا1368 و شاید به سبب ترانه های
غمیادانه(نوستالژیک)وطنی که می خواند،روز به روز بر شمار طرفدارانش در
خارج از ایران افزوده می شد،هر چند که در داخل ایران نامش حتی از فهرست
کتابهای مرجع زودوده شده بود.
هایده از سال1345 فراگیری موسیقی و آواز خوانی را نزد موسیقیدان معروف
علی تجویدی آغاز کرد.تجویدی در میان آهنگسازان ایرانی،معروف شده است
به"کاشف صداهای ناب"!البته صداها را کشف کرده،پرورش داده،معرفی
کرده،ولی چند صباحی نگذشته که آنها را از دست داده است.یا خوشان به راه
دیگر،غالباً راه کاباره،رفته اند و یا "رنود:آنها را از او غنیمت گرفته
اند.هایده به گمان از آخرین کشفیات تجویدی می باشد.شانسی که هایده
آورده،این بود که تجویدیآهنگ تازه ای را در"مخالف سه گاه"و در پیوند با
شعری برانگیزاننده از "رهی معیری"آماده اجرا داشته است.این ترانه با
زیر و بالا هایی که دارد،معرف دقیقی برای صدای گسترده و پرتوان هایده
شده ونیز متقابلاً ترنه"تجویدی-معیر"را تاثیر بیشتر بخشیده است.نام این
ترانه"آزاده"می باشد.
هایده،اگرچه در سالهای پیش از انقلاب همچنان روی صحنه ماند ولی بیشترین
زمان وتوان خود را در خدمت"بازار"قرار داد که بیشتر به سود و زیان می
اندیشید تا به ارزشهای آنها.
هایده،سرانجام،درسال1368در سانفرانسیسکو،به دلیل سکته قلبی در گذشت و
در گورستان"وست وود"لس آنجلس به خاک سپرده شد.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر